Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Trzcina cukrowa (Saccharum officinarum) to wysoka, tworząca kępy wieloletnia trawa, która pochodzi z tropików Azji Południowo-Wschodniej.
Powszechnie uprawiane komercyjnie na masową skalę, długie, grube łodygi są zbierane w celu uzyskania słodkiego soku, który jest najczęściej używany do produkcji cukru i melasy. Wosk wytwarzany przez łodygę służy do produkcji papieru, izolacji do elektryki oraz do produkcji mebli. Trzcina cukrowa jest również wykorzystywana do produkcji paliw oraz jako biomasa energetyczna.
Roślina ta jest również głównym zasobem dla rdzennych mieszkańców, którzy piją sok i wykorzystują popiół z liści w celach leczniczych. Jest stosowany między innymi w leczeniu ukąszeń węży, bólu gardła, ran i dyskomfortu oczu.
Rośliny uprawiane komercyjnie nie oferują dużego zainteresowania ozdobami, ale istnieje wiele odmian, które są obecnie uprawiane w krajobrazach ogrodowych.
Biorąc pod uwagę, że trzciny cukrowe uwielbiają gorące temperatury, zazwyczaj uprawia się je jako rośliny jednoroczne, ale można je zimować w pomieszczeniach. Pamiętaj tylko, że zazwyczaj osiągają dwa lub trzy metry (a czasem więcej) wysokości.
Trzcina cukrowa stanowi doskonały ekran prywatności lub obramowanie i może działać jako ciekawy akcent lub punkt centralny w ogrodach. Zużyte laski są również znane z tego, że wytwarzają pożyteczną ściółkę organiczną.
Kolory liści różnią się w zależności od wybranej odmiany, ale zazwyczaj są duże i intensywnie zielone z ostrymi krawędziami - tak ostrymi, że należy zachować ostrożność podczas obchodzenia się z nimi.
Zwykle jesienią wytwarzają kolce kwiatowe, chociaż kwitną one tylko na roślinach uprawianych jako byliny, a nie jednoroczne.
To łodygi trzciny cukrowej sprawiają, że najłatwiej je zidentyfikować. Są grube i mają złączone międzywęźle, a ich odcienie mogą się różnić w zależności od odmiany.
| Nazwa botaniczna | Saccharum officinarum |
| Nazwa zwyczajowa | Trzcina cukrowa |
| Rodzaj rośliny | Bylina |
| Dojrzały rozmiar | Do 6m wysokości, 1,5m szerokości |
| Ekspozycja na słońce | Pełne słońce, częściowy cień |
| Typ gleby | Ił, Piasek, Glina |
| pH gleby | Kwasowe, Neutralne, Alkaliczne |
| Czas kwitnienia | Wiosna |
| Kolor kwiatów | Biały |
| Strefy twardości | 8 - 12, Stany Zjednoczone |
| Obszar ojczysty | Azja Południowo-Wschodnia |
| Toksyczność | Nietoksyczny |
Pielęgnacja roślin
Jeśli chcesz uprawiać trzcinę cukrową jako bylinę, musisz mieszkać w ciepłym regionie, w którym występują duże opady, lub uprawiać ją w pojemnikach, które można zimować w pomieszczeniach. W przeciwnym razie mogą być uprawiane jako jednoroczne.
Dla ogrodników mieszkających w cieplejszych regionach rośliny te mogą stać się inwazyjne w odpowiednich warunkach, dlatego ważna będzie właściwa pielęgnacja i rozważenie, gdzie są sadzone.
Jeśli chcesz zebrać trzcinę cukrową, może minąć nawet dwa lata, zanim będzie to możliwe, a zbiory należy wykonać przed kwitnieniem, ponieważ zużywa to energię, a stężenie cukru nie będzie tak wysokie.
Lekki
Trzcina cukrowa najlepiej radzi sobie w pełnym słońcu. Jeśli masz zacieniony ogród, nie będzie to dla ciebie roślina.
Gleba
Roślina ta dobrze radzi sobie w większości rodzajów gleby, udowadniając, że jest dobrze zdrenowana. Woli też, żeby była głęboka i krucha (krucha).
Trzcina cukrowa znana jest z tego, że jest rośliną energochłonną. Szybko wysysa składniki odżywcze z gleby. Tak więc ważna będzie gleba bogata w materię organiczną. Wielu entuzjastów miesza żyzny kompost i wapno z glebą.
woda
Trzcina cukrowa lubi być stale wilgotna. Jeśli nie mieszkasz w regionie, w którym występują duże opady deszczu, będziesz potrzebować przyzwoitej ilości dodatkowego nawadniania.
Jedynym momentem, w którym należy przerwać podlewanie, jest zbieranie dojrzałych łodyg. W tym momencie okres suszy będzie korzystny dla spowolnienia wzrostu i zwiększenia produkcji cukru w dolnej części łodyg.
Temperatura i wilgotność
Rośliny te słyną z doskonałych zdolności do fotosyntezy, ale potrzebują wysokich temperatur i dużej ilości słońca, aby to zmaksymalizować.
Tolerancja, jaką Twoja trzcina cukrowa będzie musiała wystygnąć, będzie w dużej mierze zależeć od wybranej odmiany. Większość odmian trzciny cukrowej nie jest aż tak odporna na zimno, a temperatury poniżej zera mogą powodować brązowienie i więdnięcie liści, a roślina może obumrzeć w dłuższych okresach mrozu.
Dlatego najlepiej uprawiać je jako rośliny jednoroczne lub zimować w pomieszczeniach w chłodniejszych regionach.
Nawóz
To jedna roślina, która zdecydowanie korzysta na regularnym nawożeniu, ponieważ jest chciwa jeśli chodzi o składniki odżywcze. W okresie optymalnego wzrostu latem Twoja trzcina cukrowa doceni cotygodniowe aplikacje.
Chociaż trzcina cukrowa jest rośliną wegetatywną, która dobrze radzi sobie z przyzwoitymi ilościami azotu, uważaj, aby nie wzrosnąć zbyt wysoko, ponieważ może to spowodować osłabienie łodyg.
Przycinanie
Większość odmian trzciny cukrowej uprawianych jako byliny osiąga co najmniej dwa lub trzy metry. Jeśli dobrze się rozwijają i energicznie wznoszą się w górę, mogą zacząć się rozrastać i tracić swój wyprostowany, zbity nawyk. Jeśli tak się stanie, zwykle najlepiej jest je skrócić; w przeciwnym razie mogą wyglądać nieporządnie i mogą być trudne w utrzymaniu.
Jak wspomniano, pocięte łodygi są doskonałym materiałem na ściółkę organiczną, można je rozmnażać w celu uzyskania nowych roślin, a nawet zbierać.
Poza tym jest to po prostu przypadek usuwania martwych, uschniętych liści.
Rozmnażanie trzciny cukrowej
Trzcina cukrowa jest zwykle rozmnażana przez sadzonki łodyg, a proces ten nie jest skomplikowany. Zwykle najlepiej jest wziąć kawałek, który ma co najmniej dwa międzywęźle z górnej części zdrowej łodygi.
Sadzonkę należy sadzić głęboko w ziemi, upewniając się, że nad ziemią nie widać więcej niż pięć centymetrów łodygi - lub po prostu zakopać ją poziomo. Zazwyczaj pędy zaczynają pojawiać się na węzłach i korzeniach, aby zacząć się formować po około dwóch tygodniach.
