Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Żeń-szeń jest rośliną znaną ze swoich właściwości leczniczych i od dawna związanego z niektórymi z najstarszych tradycji leczniczych na świecie. Istnieją dwie odmiany żeń-szenia, które są najczęściej stosowane w medycynie: żeń-szeń azjatycki (Żeń-szeń Panax), która pochodzi z Mandżurii i Korei i ma długą historię stosowania medycznego (w postaci herbaty i leków) w Chinach, Korei i Japonii. Żeń-szeń amerykański (Panax pięciolistkowy) rośnie w całych Stanach Zjednoczonych i niektórych częściach Kanady, od Quebecu i Manitoby po wybrzeża Zatoki Meksykańskiej. Jest również używany jako tradycyjny lek, ale większość plonów jest suszona i eksportowana do Hongkongu, gdzie jest przetwarzana na przyprawę używaną w całej Azji Południowo-Wschodniej.
Ze względu na jego wartość na światowym rynku, w Stanach Zjednoczonych obowiązują surowe przepisy dotyczące zbierania żeń-szenia tam, gdzie rośnie na wolności, a jeśli zostanie złapany, osoby zbierające go mogą zostać ukarane grzywną w niektórych stanach. Natywny żeń-szeń jest obecnie dość rzadko spotykany na wolności, ze względu na utratę siedlisk i inwazyjne rośliny leśne, takie jak gorczyca czosnkowa, a także nadmierne zbiory przez ludzi i nadmierne wypasanie przez eksplodujące populacje jeleni na wielu obszarach.
| Nazwa botaniczna | Panax pięciolistkowy |
| Nazwa zwyczajowa | Żeń-szeń amerykański |
| Rodzaj rośliny | Liściaste wieloletnie |
| Dojrzały rozmiar | Wysokość od 8 do 16 cali |
| Ekspozycja na słońce | Częściowy cień do cienia |
| Typ gleby | Bogaty, wilgotny, organiczny, dobry drenaż |
| pH gleby | 6,0 do 6,5 |
| Czas kwitnienia | Od końca czerwca do lipca |
| Kolor kwiatów | zielonkawo biały |
| Strefy twardości | 3 do 7 |
| Obszar ojczysty | Lasy liściaste od Środkowego Zachodu po regiony Maine, Appalachy i Ozark we wschodniej Kanadzie |
Uprawa żeń-szenia
Mimo że jest chroniony na wolności, żeń-szeń można uprawiać w lesie, a niektórzy rolnicy z lasu z powodzeniem uprawiali żeń-szeń jako uprawę pieniężną na posiadanych nieruchomościach. Jednak nawet prywatni hodowcy muszą przestrzegać okresów legalnego zbioru, mniej więcej od końca sierpnia do połowy grudnia, aby pomóc chronić tę zagrożoną roślinę. Żeń-szenia nie należy zbierać przed ukończeniem przez rośliny co najmniej trzech lat. Rośliny leśne, które wskazują na odpowiedni obszar uprawy żeń-szenia, obejmują jabłoń pospolity, walec w miazdze, fokę salomońską, trillium, bloodroot, pantofel damski, groniast pospolity, baneberry, korzennik, wodorosty jubilerskie, paprocie, dziki pochrzyn, groch indyjski, rzepa, gorzknik kanadyjski i dziki imbir. Rośliny podszytu należy pozostawić, aby rosły obok żeń-szenia, ale nie jest złym pomysłem, aby je przerzedzić, jeśli zaczną zapychać żeń-szeń. Paprocie mogą wydzielać toksyny, które zabijają sąsiednie rośliny żeń-szenia, dlatego zaleca się ich usunięcie.
Lekki
Żeń-szeń najlepiej rośnie w półcieniu do pełnego cienia, pod baldachimem lasu. Zbyt dużo światła słonecznego może zwiększyć konkurencję ze strony innych roślin. Z tego powodu dłużej żyjące gatunki drzew (takie jak klon cukrowy, orzech czarny i topola tulipanowa), które mają pełniejszy baldachim liści, zapewniają lepsze siedlisko żeń-szenia niż gatunki krótko żyjące. Zalecane jest miejsce w lesie lub lesie o siedemdziesięciu pięciu procentach cienia.
Gleba
Żeń-szeń najlepiej rośnie na glebie wilgotnej i przepuszczalnej, z dużą ilością materii organicznej i wapnia (wspomniane drzewa uwalniają wapń do gleby). Teren nie powinien być zbyt mokry, więc tereny płaskie, które miały historię powodzi, nie są odpowiednie. Ściółka z liści jest dobrą naturalną ściółką i pożywką dla żeń-szenia, więc wybierz doniczkę, w której jest dużo ściółki. Żeń-szeń nie będzie rósł na glebach mocno ubitych lub gliniastych.
woda
Żeń-szeń lubi wilgotną glebę, a preferowanie miejsc zacienionych oznacza, że otrzymuje odpowiednią wilgotność z otoczenia. Podczas sadzenia ważne jest, aby wybrać miejsce, które naśladuje preferowane rodzime lokalizacje żeń-szenia. Dodanie odrobiny mchu torfowego i kompostu ze ściółki może pomóc w zapewnieniu dobrego drenażu i zatrzymywania wilgoci. Żeń-szeń zwykle nie wymaga dodatkowego podlewania, z wyjątkiem warunków suszy.
Temperatura i wilgotność
Żeń-szeń nie lubi wysokich temperatur i nie powinien być uprawiany w strefach wyższych niż 7. Wilgotność w środowisku leśnym pozostaje dość stała, a żeń-szenia nie należy sadzić w miejscach, które są zbyt wilgotne lub narażone na stojącą wodę lub powodzie. sezon deszczowy.
Nawóz
Jeśli wybierzesz miejsce z dobrą żyzną glebą, nawóz nie powinien być konieczny dla roślin żeń-szenia, a wręcz może je przeciążyć i wpłynąć na ich zdrowy wzrost.
Sadzenie żeń-szenia
Sadzenie żeń-szenia może być dość złożonym procesem, a eksperci stosują się do kilku różnych metod. Szczegółowe omówienie tych metod wykracza poza zakres tego artykułu, dlatego sugerujemy przeprowadzenie pewnych badań, aby znaleźć metodę, która najlepiej odpowiada Twoim potrzebom. Niektórzy zalecają sadzenie przez rozrzucanie nasion, a niektórzy przez rozrzucanie nasion pojedynczo. Ponieważ żeń-szeń jest szczęśliwszy, gdy rośnie naturalnie, w przeciwieństwie do uprawy, ważne jest, aby dowiedzieć się, w jaki sposób naśladuje swoje rodzime środowisko i warunki, jeśli chcesz go z powodzeniem uprawiać. Podstawową zasadą jest sadzenie nasion w odległości około trzech cali, przykrywając luźno 3/4 cala ziemi.
Rozmnażanie żeń-szenia
Jedynym sposobem rozmnażania żeń-szenia jest wyhodowanie z nasion; nie możesz wyhodować nowej rośliny z sadzonki lub korzenia. Nasiona należy rozwarstwić przed sadzeniem.
Toksyczność
Żeń-szeń jest uważany za bezpieczny i nietoksyczny, a żadna z części roślin nie jest szkodliwa dla ludzi ani zwierząt.
