Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Może się wydawać, że rośliny mają nieskończoną ilość splątanych korzeni, zwłaszcza gdy próbujesz je wykopać lub podzielić. Większość roślin dostosowała strukturę korzeni do swoich warunków wzrostu. Na przykład korzenie szybko rosnących roślin jednorocznych, takich jak sałata i coleus, są płytkie i mają tendencję do pozostawania blisko powierzchni gleby, aby wykorzystać letnie deszcze. Wiele roślin wypuszcza korzenie po grządce ogrodowej we wszystkich kierunkach. Ci szaleni hodowcy, tacy jak posłuszna roślina (Physostegia virginiana) i kilka astry, w ten sposób mogą szybko stać się zachwaszczone. Inne rośliny opracowały niezawodny sposób na przetrwanie suszy, umieszczając swoje korzenie głęboko pod powierzchnią gleby. Mówi się, że mają one korzenie palowe. Jeśli kiedykolwiek próbowałeś wyciągnąć ręką mniszka lekarskiego z ziemi, napotkałeś korzeń palowy trzymający jego ziemię.
Co to jest korzeń palowy?
Jak sama nazwa wskazuje, korzeń palowy to zazwyczaj długi i nieco gruby korzeń, który wbija się głęboko w glebę. Jest to pierwszy korzeń, który pojawia się z nasion i pozostaje największym, centralnym korzeniem rośliny. Marchew, pasternak i mniszek lekarski są uważane za korzenie palowe.
Boczne korzenie odgałęziają się od korzeni, a następnie więcej korzeni bocznych utworzy się z początkowych korzeni bocznych, ale środkowy korzeń palowy pozostanie największy i najgłębiej zagłębi się w glebę. Dobrym przykładem jest pospolita marchewka. Część, którą spożywasz, to korzeń palowy, ale zauważysz również mniejsze korzenie wzdłuż głównego korzenia.
Marchew to przykład stożkowych korzeni palowych, ale korzenie palowe nie muszą być proste ani nawet zwężone. Rzodkiewki są również korzeniami palowymi, ale są szerokie pośrodku i zwężają się u dołu i często u góry. Są wrzecionowatym korzeniem palowym. Są też korzenie napiform, takie jak buraki, które są szerokie na górze, a na dole stają się bardzo cienkie. Kształt może się zmieniać, ale funkcja pozostaje taka sama: utrzymywać korzeń wystarczająco głęboko w glebie, aby mieć dostęp do wody.
Korzyści z roślin z korzeniami
Rośliny z korzeniami palowymi są bardzo odporne na suszę. Wiele roślin pustynnych może wypuszczać korzenie na głębokość ponad 75 stóp, co pozwala im znaleźć wodę, nawet w suchym klimacie lub warunkach.
Korzenie palowe mogą również służyć do przechowywania zapasów żywności, czyniąc je jeszcze bardziej samowystarczalnymi i odpornymi.
Wady Taproots
Ponieważ korzeń palowy wchodzi tak głęboko w glebę, może być bardzo trudno wykopać i podnieść ukorzenioną roślinę. Pomyśl o mleczu na podwórku.
Kolejnym wyzwaniem jest podzielenie roślin palowych. Nie można po prostu odłamać części korony z dołączonymi korzeniami, tak jak w przypadku liliowca lub coreopsis, ponieważ trzeba uzyskać kawałek tego korzenia z każdym podziałem. Ale znowu pomyśl o mniszku lekarskim, a zrozumiesz, że to nie jest niemożliwe.
Korzenie palowe często tworzą odgałęzienia w pobliżu korony. Są to tak zwane szyje. Jeśli twoja roślina je posiada, możesz odciąć każdą szyjkę, do której przyczepione są mniejsze korzenie, i przesadzić z dobrym skutkiem. Krzak motyla (Buddleia davidii) często można podzielić w ten sposób.
Jeśli nie uformowały się żadne odrosty, nadal możesz spróbować wziąć mały kawałek prawdziwego korzenia palowego, z co najmniej jednym okiem i kilkoma mniejszymi korzeniami, i przesadzić. Podobnie jak twój ścięty mniszek lekarski, wyśle nowy pęd.
Młode sadzonki roślin palowych są znacznie łatwiejsze do przesadzenia. Rośliny takie jak chwast motylkowy (Asclepias tuberosa) założy wiele sadzonek, więc nie musisz przeszkadzać oryginalnej roślinie. Nie czekaj zbyt długo, bo dodatkowy stres utrudni ich poruszanie.
Rośliny z korzeniami
Trudno podać ostateczną listę roślin z korzeniami palowymi, ponieważ wiele roślin, takich jak większość drzew, zaczyna się z korzeniami palowymi, ale po ich założeniu przestawia się na wysyłanie korzeni bocznych bliżej powierzchni gleby. Rośliny pomidora wyhodowane z nasion mają tendencję do wypuszczania korzenia palowego, ale te wyhodowane z sadzonek nie.
Warzywa korzeniowe, jak wspomniano powyżej, a także jicama, pasternak, salsefia i rzepa są uważane za korzenie palowe.
Niektóre popularne kwiaty i zioła ogrodowe (wraz z ich odmianami), które mają korzenie palowe, obejmują:
- Balonowy kwiat (Platycodon grandiflorus)
- Bugbane (Cimicifuga racemosa)
- Chwastów motyli (Asclepias tuberosa)
- Żywokost (Symphytum officinale)
- Wilczomlecz poduszkowy (polichromia euforbia)
- Koper (Anethum graveolens)
- Fałszywe niebieskie indygo (Baptisia australis)
- Chrzan (Armoracia rustykalna)
- Łubin (Lupinus polyphyllus)
- Mak orientalny (Papaver orientale)
- Pietruszka (Petroselinum crispum)
- mikołajek nadmorski (Eryngium)
Kilka chwastów przetrwało dzięki korzeniom palowym, takim jak babka i kudzu.
