Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Znana również jako sosna bagienna lub sosna pocosinowa, sosna stawowa pochodzi z Ameryki Północnej i jest powszechnie spotykana na wybrzeżu południowo-wschodnich Stanów Zjednoczonych, rozciągającym się między Florydą a Alabamą i tak daleko na północ, jak New Jersey. Chociaż są blisko spokrewnione z sosną, sosny stawowe nie są tak odporne na zimno i preferują temperatury w strefie odporności USDA ósmej i wyższej. Te drzewa kwitną również na południowym wschodzie z powodu dużej liczby burz z piorunami. Sosny stawowe mają szyszki, które są surowicze, co oznacza, że otwierają się i uwalniają nasiona dopiero po pożarze.
Kora sosny stawowej tworzy szorstkie płyty o brązowoczerwonym kolorze. Szyszki są zaokrąglone, owalne, a igły długie i soczyste, ciemnozielone, które są prawie miękkie w dotyku. Wiadomo, że kiełki, sadzonki i nasiona sosny stawowej są pokarmem dla różnych dzikich zwierząt, w tym jeleni, gryzoni i ptaków, a drzewa stanowią również siedlisko wielu różnych gatunków dzikich zwierząt.
Najlepiej sadzić jesienią (ale można je założyć lub sadzić przez cały rok), sosny stawowe będą rosły powoli, aż do osiągnięcia dojrzałości nawet 18 lat. Ze względu na swoje zamiłowanie do wody, sosny stawowe nazywają przede wszystkim tereny w pobliżu bagien, bagien i stawów, chociaż są często spotykane również na obszarach przybrzeżnych równin.
| Nazwa botaniczna | Pinus serotina |
| Nazwa zwyczajowa | Sosna stawowa, sosna bagienna, sosna laurowa |
| Rodzaj rośliny | Drzewo |
| Dojrzały rozmiar | 40-70 stóp wysokości, 12-36 cali szerokości (tułów) |
| Ekspozycja na słońce | Pełne słońce, półcień |
| Typ gleby | Ił, piasek, wilgotny |
| pH gleby | Kwaśny |
| Czas kwitnienia | Wiosna |
| Kolor kwiatów | Żółty |
| Strefy twardości | 7-9 (USDA) |
| Obszary rodzime | Ameryka północna |
| Toksyczność | Nietoksyczny |
Pielęgnacja stawu sosnowego
Sosny stawowe nie są generalnie cenione jako drzewa krajobrazowe, ponieważ ich forma nie jest uważana za atrakcyjną ani unikatową. Mogą być jednak przydatne w zapobieganiu erozji i poprawie jakości wody. Jak wiele drzew krajobrazowych, tak nie jest. zadbaj o indywidualną opiekę, aby pomóc się rozwijać. Dopóki mieszkasz w odpowiedniej strefie odporności USDA, prawdopodobnie możesz wyhodować sosnę stawową. Biorąc to pod uwagę, właściwości, które mogą pochwalić się niektórymi z elementów środowiska, które kochają (takie jak wilgotne, podmokłe warunki), będą najlepiej służyć drzewu.
Gleba
Sosny w stawach lubią miejsca o słabym drenażu, aw lasach oznacza to nieodwodnioną glebę torfową, która zatrzymuje wilgoć. Wiecznie zielone torfowiska krzewiaste, które nie spływają dobrze, są również nazywane „pocosinami” i są również prawdopodobnymi miejscami występowania sosny stawowej, co doprowadziło do tego, że „sosna pocosinowa” stała się jedną z ludowych nazw sosny stawowej. Dodatkowo drzewo najlepiej poradzi sobie w mieszance gleby, która jest lekko kwaśna. Te wilgotne, podmokłe warunki mogą być trudne do odtworzenia na tradycyjnej podmiejskiej posesji, więc miej to na uwadze, decydując, czy umieścić to drzewo na swoim podwórku.
Lekki
Ponieważ mają tendencję do wzrostu jako drzewa nadziemne w pobliżu wilgotnych obszarów, takich jak bagna i bagna, sosny stawowe najlepiej radzą sobie z dużą ilością słońca. W niektórych sytuacjach dęby i klony mogą rosnąć wokół i dominować w niektórych lasach, ale tak długo, jak utrzymuje się półcień, powinny przetrwać. Jednak sosny stawowe są ogólnie uważane za nietolerujące cienia i nie będą kwitnąć w prawdziwych zacienionych warunkach.
woda
Sosny stawowe rozwijają się w wilgotnych miejscach i słabo osuszonych miejscach. Biorąc pod uwagę zmieniające się wzorce pogodowe spowodowane zmianami klimatu, możliwe jest, że sosny stawowe będą teraz mogły rosnąć w różnych miejscach, na przykład dalej na zachód lub w miejscach wcześniej uważanych za zbyt suche. Są również tolerancyjne na sporadyczne powodzie, co czyni je dobrym rozwiązaniem dla miejsc przybrzeżnych podatnych na silne deszcze tropikalne lub warunki przypominające huragany. Jeśli dbasz o sosnę w stawie w bardziej tradycyjnym podmiejskim krajobrazie, pamiętaj o częstym podlewaniu, za każdym razem dobrze mocząc glebę i nigdy nie pozwalając jej wyschnąć.
Temperatura i wilgotność
Sosna stawowa jest mrozoodporna do -3 stopni Fahrenheita. Biorąc to pod uwagę, musi mieć co najmniej 190 dni bez mrozu w roku, aby dobrze się rozwijać i rosnąć, więc najlepiej radzi sobie w cieplejszych strefach ze średnią temperaturą 50 stopni Fahrenheita. Szczególnie lubi wysoką wilgotność obecną w wielu bagnistych środowiskach.
Nawóz
Posadzone w odpowiednich miejscach wzrostu, sosny stawowe nie powinny mieć problemu z rozkwitem. Biorąc to pod uwagę, jeśli chcesz naśladować ich naturalne środowisko w bardziej tradycyjnym krajobrazie, mogą skorzystać na zastrzyku nawozu. Nakarm drzewo podczas sadzenia i ponownie na początku sezonu wegetacyjnego w pierwszym i drugim roku życia. Wybierz mieszankę o powolnym uwalnianiu i uniwersalną, ukierunkowaną na kwaśne rośliny, to bonus.
Rozmnażanie sosny stawowej
Sosny stawowe można rozmnażać w pojemnikach lub jako nasadzenia z gołym korzeniem. Wymaga to zimnej stratyfikacji, najlepiej przez co najmniej trzydzieści dni w temperaturach od 33 stopni Fahrenheita do 41 stopni Fahrenheita. Kiełkowanie następuje zwykle po około trzech tygodniach. Posadź swoje drzewo na zewnątrz wczesną jesienią lub wiosną – chociaż można je przesadzać o każdej porze roku, kiedy grunt jest podatny na uprawę, najlepiej zadomowią się, jeśli zostaną dodane do krajobrazu, gdy panują łagodne temperatury (pomyśl: około 50 stopni Fahrenheita).
Powszechne szkodniki i choroby
Sosny stawowe są nieco podatne na różne szkodniki lub zarazy, w tym Atropellis tingens, które mogą powodować zrakowacenia i zamieranie liści. Comandra rdza blister (Comandrae Cronaartium), które mogą powodować galasy lub, częściej, obrzęki w kształcie wrzeciona, są również powszechne, podobnie jak choroba czerwonego serca.
