Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Znane ze swojej symetrycznej stylistyki, stromo spadzistych dachów i ekspansywnych, owiniętych ganków zarówno na dolnym, jak i górnym poziomie, francuskie domy kolonialne są niezwykle rozpowszechnione na południowym wschodzie Ameryki, zwłaszcza w Luizjanie. Styl, który jest czasami określany jako domek Cajun, architektura kreolska, architektura plantacyjna lub podniesione domy, stał się ikonicznym stylem budowlanym na południowym wschodzie Ameryki. Chociaż francuski styl kolonialny ewoluował i dostosowywał się w ciągu ostatnich kilku stuleci, dzisiejsze francuskie domy kolonialne zachowały wiele tradycyjnych elementów i cech.
Historia francuskiej architektury kolonialnej
Od początku do połowy XVI wieku, kiedy francuscy koloniści zaczęli przybywać do Stanów Zjednoczonych, francuskie domy kolonialne są powszechnie spotykane na obszarach, które kiedyś były rządzone przez Francję, w tym na odcinkach rzek Missisipi i Ohio. Luizjana ma jednak największą koncentrację francuskich domów kolonialnych w Stanach Zjednoczonych.
Zazwyczaj style architektoniczne są inspirowane środowiskiem, otoczeniem oraz narzędziami i materiałami dostępnymi do budowy. Na przykład wczesny hiszpański styl kolonialny wykorzystywał adobe (wykonaną z gliny i słomy) i gliniane dachówki, ponieważ materiały te były łatwo dostępne w południowo-wschodnich i południowo-zachodnich Stanach Zjednoczonych. Kiedy jednak francuscy koloniści przybyli na terytorium Luizjany, ich otoczenie tak się stało nie nie wpływały na ich style budowlane ani na użyte materiały. Raczej pierwsi francuscy osadnicy budowali domy, które były bardziej odpowiednie dla klimatu umiarkowanego – a nie gorących i wilgotnych warunków panujących na południowym wschodzie.
W związku z tym, wczesne francuskie domy kolonialne były budowane z drewnianymi ramami, które były umieszczane bezpośrednio w ziemi; strome dachy wykonane ze strzechy, kamienia lub dachówki; i mniejsze pomieszczenia, które zazwyczaj były oddzielone kamiennym kominkiem.
Z biegiem czasu francuski budynek kolonialny przystosowany do ochrony domów przed upałem, wilgocią, deszczem, zalaniem i huraganami:
- Kultowe ganki, zwane galeriami, zostały zbudowane w celu ochrony domów przed silnym światłem słonecznym, upałem i deszczem
- Domy zostały podparte podwyższoną piwnicą, aby chronić pomieszczenia mieszkalne przed zalaniem
- Sufity zostały podniesione i sklepione, aby złagodzić ekstremalne ciepło, które nagromadziło się w domu
Chociaż francuskie domy kolonialne były kiedyś małymi, symetrycznymi strukturami, które zwykle mierzyły jeden pokój głębokości na dwa pokoje szerokości, średni rozmiar również zmieniał się z czasem. Aby ograniczyć prace budowlane, nowe pomieszczenia często dołączano do istniejących pomieszczeń i nie były oddzielone korytarzem. Ta technika budowania - którą znajdziesz w wielu domach w stylu strzelby w Nowym Orleanie - miała dodatkową zaletę stworzenia systemu wentylacji krzyżowej, który pozwalał chłodnemu powietrzu przenikać wszystkie pokoje w domu.
Dziś rzadko można znaleźć nowy dom w stylu kolonialnym we Francji. W przeciwieństwie do hiszpańskiej architektury kolonialnej, francuska kolonialna nie odrodziła się wśród budowniczych domów w Stanach Zjednoczonych.
Niezbędne elementy francuskiej architektury kolonialnej
Chociaż rzadko można znaleźć nowy francuski dom kolonialny w Stanach Zjednoczonych, istnieje kilka charakterystycznych cech, które można zobaczyć we francuskich domach kolonialnych w Luizjanie, Mississippi i wzdłuż rzeki Ohio:
Kwadratowy, symetryczny wygląd zewnętrzny: Większość francuskich domów w stylu kolonialnym to kwadratowe, drewniane konstrukcje z centralnymi drzwiami frontowymi, które są otoczone dwoma oknami. Większość pokojów wewnętrznych ma dostęp na zewnątrz przez – zgadłeś – francuskie podwójne drzwi.
Podwyższona piwnica: W celu ochrony pomieszczeń mieszkalnych domu przed zalaniem podczas pory deszczowej lub huraganów, domy francuskich kolonii często opierały się na piwnicach na pierwszym poziomie. Te piwnice zapewniały ochronę przed żywiołami, a także dodatkowe miejsce do przechowywania dla rodziny.
Wysokie sufity: Wysokie sufity zostały zbudowane, aby złagodzić gorące, wilgotne warunki we francuskich domach kolonialnych, więc często zobaczysz wysokie, chude okna i drzwi na zewnątrz domów.
Duża, zataczająca się weranda: Znany jako galerie, otaczający go ganek jest kluczowym elementem francuskiej architektury kolonialnej. Większość francuskich domów kolonialnych posiadała niższy ganek, oddzielony od kwater służby, oraz górny ganek, otaczający pokoje właścicieli. Chociaż te werandy zostały pierwotnie zbudowane w celu ochrony domu przed upałem i deszczem, były stylizowane na elementy z kutego żelaza w XIX wieku. Dodawanie żelaznych elementów do domu nie jest tradycyjną francuską techniką, więc żelazne ganki i balkony, które dziś widzisz, są unikalne dla francuskich struktur kolonialnych w Ameryce.
Schody zewnętrzne i korytarze: Aby przewietrzyć dom, zbudowano wiele francuskich domów kolonialnych z zewnętrznymi klatkami schodowymi i korytarzami.
Gdzie znaleźć francuskie domy kolonialne
Jak wcześniej wspomniano, największe skupisko francuskich struktur kolonialnych można znaleźć w Luizjanie miejskiej i wiejskiej. Garden District w Nowym Orleanie szczyci się setkami pięknych, tradycyjnych francuskich domów kolonialnych, a wiejska Luizjana oferuje rozległe domy na plantacjach zbudowane we francuskim stylu kolonialnym.
Rzadko widuje się nowo wybudowany francuski dom kolonialny, ale wakacje w Luizjanie mogą dać wgląd w tradycyjne techniki budowlane stosowane przez pierwszych francuskich osadników w Ameryce.
