Strzyżyk kaktusowy

Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Największy strzyżyk w Ameryce Północnej i stanowy ptak Arizony, strzyżyk kaktusowy jest często mylony z thrasherem z jego zachowaniem żerującym na ziemi i tendencją do biegania zamiast latania, gdy jest zagrożony lub przestraszony. Bliższe przyjrzenie się jednak łatwo ujawnia relacje tego ptaka z innymi członkami rodziny wren Troglodytidae w proporcjach, oznaczeniach i hałaśliwym słownictwie. Ten arkusz informacyjny może pomóc wszystkim obserwatorom ptaków lepiej docenić, co sprawia, że strzyżyk kaktusowy jest tak wyjątkowy.

Szybkie fakty

• Nazwa naukowa: Campylorhynchus brunneicapillus
• Nazwa zwyczajowa: strzyżyk kaktusowy
• Długość życia: 7-10 lat
• Rozmiar: 8-9 cali
• Waga: 1,3-1,5 uncji
• Rozpiętość skrzydeł: 10-11 cali
• Stan ochrony: Najmniejszej troski

Identyfikacja strzyżyka kaktusowego

Strzyżyki kaktusowe mają dużą głowę, długi ogon i ogólnie masywną budowę. Ptaki te mają długi, ciemny dziób, który może wydawać się nieco bledszy od spodu. Jak wiele strzyżyków, dziób jest lekko zakrzywiony w dół. Samce i samice są podobne z ciemnobrązową koroną, która ostro kontrastuje z długą, grubą, białą brwią. Biały podbródek i pasy policzkowe otaczają zmienną czarną szyję, która rozciąga się na ciężkie czarne plamy lub smugi na piersi i jaśniejsze plamy na płowych partiach. Ciemność spód może być różna, od jasnokremowobiałej do głębszej pomarańczowo-łupkowatej. Górna część jest cętkowana brązowo-czarna z cienkimi białymi smugami, a na skrzydłach wyraźnie widoczne są ciemne pręgi. Ogon ma na spodzie czarno-białe pręgi z cienkimi białymi końcówkami na wszystkich piórach, a nakładki podogonowe są płowożółte z czarnymi plamkami. Oczy są czerwonobrązowe, a nogi i stopy szaroczarne.

Młode osobniki są podobne do dorosłych, ale mają znacznie mniej rozległe czarne plamki na spodzie, szczególnie na piersiach.

Strzyżyki kaktusowe mają stosunkowo duży repertuar ostrych, chrapliwych zawołań, w tym serię sylab „tek-tek-tek” i ostry „raaak”. Inne wezwania to warczenie, piski i brzęczenie. Typowa piosenka to równomiernie rozmieszczona, nieco chrapliwa seria „churr-churr-churr-churr” o pojedynczej tonacji, która jest nieco wolniejsza na początku utworu, ale nawet w środku i na końcu każdego powtórzenia.

Siedlisko i dystrybucja strzyżyka kaktusowego

Te duże strzyżyki preferują suche siedliska, takie jak półpustynia, zarośla pustynne i pełne obszary pustynne, szczególnie tam, gdzie obfituje jukka, mesquite, cholla lub saguaro, a większość ziemi jest pokryta żwirem. Można je znaleźć od południowej Kalifornii przez południowy kraniec Nevady i południowo-zachodniego Utah, południowo-zachodniej Arizony, południowego Nowego Meksyku i południowo-zachodniego Teksasu, kontynuując na południe do północnego i środkowego Meksyku, a także Baja California.

Wzór migracji

Strzyżyki kaktusowe nie migrują i zamiast tego pozostają w tym samym zasięgu przez cały rok. Ponieważ wolą suche siedliska, mogą nieznacznie wynieść się z zalanych obszarów w wilgotnych porach roku, ale nie jest to prawdziwa migracja i nie jest to stałe zachowanie.

Zachowanie

Strzyżyki kaktusowe są zwykle spotykane w parach lub małych grupach rodzinnych i są najbardziej aktywne bezpośrednio na ziemi lub nisko w krzakach podczas żerowania, chociaż mogą przysiadać wyżej, aby zapewnić lepszą widoczność. Te ptaki będą chodzić lub skakać i mogą biegać, gdy są spłoszone, zamiast uciekać. Są słabymi lotnikami, a ich tory lotu mogą wydawać się nieregularne i nieskoordynowane. W przeciwieństwie do innych strzyżyków, ptaki te zwykle nie trzymają ogonów podniesionych do góry, ale są tak samo dociekliwe jak ich mniejsi kuzyni i często wydają się nieustraszone lub obojętne, gdy w pobliżu są ludzie.

Dieta i karmienie

Strzyżyki kaktusowe są głównie owadożerne i zjadają szeroką gamę różnych owadów, w tym chrząszcze, mrówki, pająki, osy, termity i koniki polne. Spożywają również owoce, jagody, nektar i nasiona, a odnotowuje się, że polują na małe płazy i gady. Podczas żerowania zbierają owady nie tylko ze skał, ale także z gałęzi i krzewów.

W przeciwieństwie do wielu innych ptaków, strzyżyki kaktusowe rzadko odwiedzają kąpieliska dla ptaków i zamiast tego większość potrzebnej im wody pozyskują z owadów i owoców kaktusów, które zjadają. Aby utrzymać czystość i czyszczenie, często biorą kąpiele w kurzu.

Zagnieżdżanie

Są to ptaki monogamiczne i uważa się, że łączą się w pary na całe życie. Samiec zbuduje gniazdo w kształcie kopuły z łodyg, traw i podobnych materiałów, wyłożone piórami i futrem, z wejściem z boku w kształcie tunelu lub rurki. Gniazdo jest zwykle umieszczone w wąskim rozwidleniu kaktusa, gdzie kolce rośliny stanowią dodatkowy środek odstraszający potencjalnym drapieżnikom, chociaż strzyżyki kaktusowe są agresywne, gdy strzegą swoich miejsc gniazdowania i będą nękać intruzów, aby je przepędzić. Niektóre ptaki lęgowe mogą wykorzystać stare nory dzięciołów lub sów.

Jajka i młode

Owalne jaja strzyżyka kaktusowego mają różowawy kolor z czerwonymi lub brązowymi plamkami, które często są bardziej skoncentrowane na większym końcu jaja. Na lęg składa się od dwóch do siedmiu jaj, a jedna para strzyżyków kaktusowych może składać od dwóch do trzech lęgów rocznie. Samica wysiaduje jaja przez 15 do 17 dni, a oboje rodzice karmią pisklęta przez 19 do 23 dni po wykluciu, aż są gotowe do opuszczenia gniazda.

Gdy młode ptaki opuszczą gniazdo, rodzice mogą nadal wykorzystywać stare gniazdo jako miejsce schronienia przez cały rok.

Ochrona strzyżyka kaktusowego

Chociaż strzyżyk kaktusowy nie jest uważany za zagrożony lub zagrożony, ciągły rozwój obszarów pustynnych pod domy mieszkalne, pola golfowe, farmy słoneczne, rolnictwo i inne zastosowania powoduje fragmentację siedliska tego gatunku i powoduje pewne spadki populacji, szczególnie w Kalifornii i Teksasie. Zachowanie połączonych obszarów siedlisk pustynnych pomoże zachować strzyżyki kaktusowe, a zachęcanie do kształtowania krajobrazu i kserografii na obszarach podmiejskich może być również pomocne.

Zdziczałe koty stanowią poważne zagrożenie dla strzyżyków kaktusowych, szczególnie na obszarach podmiejskich. Ponieważ ptaki te żerują głównie na ziemi i często niechętnie latają, są bardziej podatne na polowania na koty.

Wskazówki dla miłośników ptaków na podwórku

Chociaż te ptaki są szeroko rozpowszechnione, mogą być stosunkowo rzadkie. Zazwyczaj jednak nie boją się ludzi i odwiedzają podwórka, w których siedlisko jest odpowiednie, zwłaszcza jeśli żywiące się ziemią oferują smakołyki, takie jak chleb lub plasterki jabłka. Strzyżyki kaktusowe odwiedzą również podajniki nasion łoju i słonecznika. Zachowanie rodzimych kaktusów w kształtowaniu krajobrazu i praktykowanie przyjaznego pustynnemu krajobrazowi naturalnemu może również zapewnić tym ptakom znane siedliska i odpowiednie miejsca gniazdowania, a dodanie obszaru do kąpieli piaskowych może zachęcić strzyżyki kaktusowe do odwiedzenia.

Jak znaleźć tego ptaka

Strzyżyka kaktusowego można stosunkowo łatwo znaleźć w odpowiednim zasięgu i środowisku, ponieważ jest tak duży i zauważalny. Uważaj na te strzyżyki na wysokich kaktusach, gdzie przysiadają w poszukiwaniu pożywienia i badają zasięg. Odwiedzanie centrów przyrody ze stacjami karmienia w regionach pustynnych może również prowadzić do wspaniałych obserwacji strzyżyków kaktusów i okazji do robienia zdjęć, ponieważ ptaki wielokrotnie wracają do tego samego miejsca.

Strzyżyki kaktusowe w kulturze

Strzyżyk kaktusowy został uznany za oficjalnego ptaka stanowego Arizony przez ustawę z 16 marca 1931 r., chociaż nie ma go w północno-wschodniej części stanu. Jest jednak łatwy do rozpoznania i jest popularnym symbolem Arizony jako maskotka dla szkół lub jako część nazw szkół.

Odkryj więcej gatunków w tej rodzinie

Troglodytidae Rodzina ptaków obejmuje ponad 90 gatunków strzyżyków. Ptaki mogą z łatwością podjąć kroki, aby przyciągnąć strzyżyki na swoje podwórko, na przykład oferując przyjazne dla strzyżyków budki dla ptaków, a zawsze jest więcej gatunków strzyżyków, w tym:

• Karolina Wren

Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!