Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Migdał należy do rodziny różowatych (Rosaceae), co czyni go krewnym kilku znanych drzew owocowych. Istnieją różne rodzaje, począwszy od małych krzewów ozdobnych (Prunus gruczołowaty) uprawiane tylko ze względu na ładne kwiaty do średniej wielkości drzew, z których powstają jadalne orzechy. Nie jest trudno uprawiać drzewa migdałowe i zbierać orzechy, o ile masz odpowiedni klimat i jesteś uzbrojony w kilka krytycznych wskazówek dotyczących uprawy.
| Nazwa botaniczna | Prunus dulcis |
| Nazwa zwyczajowa | Drzewo migdałowe |
| Rodzaj rośliny | Drzewo liściaste |
| Dojrzały rozmiar | Od 10 do 15 stóp wysokości i szerokości |
| Ekspozycja na słońce | Pełne słońce |
| Typ gleby | Bogata, głęboka, dobrze przepuszczalna glina |
| pH gleby | Lekko kwaśny do obojętnego do lekko zasadowego |
| Czas kwitnienia | Marsz |
| Kolor kwiatów | Biały, różowy |
| Strefy odporności roślin USDA | 7 do 9 |
| Obszar ojczysty | Afryka Północna i Bliski Wschód |
Jak uprawiać drzewa migdałowe
Migdałowiec wydaje najlepsze plony orzechów, gdy rośnie w klimacie, w którym lato jest gorące i o niskiej wilgotności. Ważne jest również, aby mieć długi okres wegetacji bez przymrozków, ponieważ migdałowiec dojrzewa od 7 do 8 miesięcy. Wiosenne przymrozki mogą uszkodzić kwiaty. Z tych powodów produkcja orzechów migdałowych w Stanach Zjednoczonych odbywa się głównie w Kalifornii.
Nie ma jednego, najlepszego sposobu na przycięcie drzewa migdałowego. Jednak niektóre przycinanie konserwacyjne jest dobrym pomysłem, aby oczyścić baldachim drzewa i go ukształtować.
Lekki
Twoje drzewo migdałowe wyda najwięcej kwiatów (a zatem potencjalnie orzechów), jeśli będzie znajdować się w pełnym słońcu.
Gleba
Dobry drenaż jest ważny, dlatego gleby piaszczyste są preferowane od gleb gliniastych. Zagłębić się głęboko w glebę, aby korzenie mogły głęboko zapaść się.
woda
Drzewa migdałowe mają średnie zapotrzebowanie na wodę.
Nawóz
Wiosną nawozisz migdałowiec. Najlepszy jest zrównoważony nawóz. Zastosuj ten nawóz wzdłuż linii kroplowej drzewa.
Uprawa i zbiór orzechów migdałowych
Technicznie rzecz biorąc, plon wytwarzany przez drzewa migdałowe nie jest orzechem, ale owocem pestkowym (dupe). Owoce rosnące na drzewach migdałowych początkowo nie przypominają migdałów, które później spożywasz: zamiast tego widzisz skórzastą, zieloną łuskę. Wewnątrz kadłuba znajduje się twarda, jasna skorupa. Jest to skorupa, którą rozbijamy dziadkiem do orzechów, aby dostać się do części jadalnej. Pękanie skorupki uwalnia brązowe nasiona ("orzechy"), które jemy.
Istnieją różne rodzaje migdałów. Ten rodzaj, który można znaleźć w miskach orzechowych i przepisach na desery, to słodki migdał (Prunus dulcis), ale jest też gorzki migdał (Prunus dulcis var. amara), który jest używany na przykład do aromatyzowania niektórych likierów.
W większości drzewa migdałowe nie są samopłodne, podobnie jak niektóre drzewa, które wydają jadalne owoce: do zapylenia potrzebne będą dwie lub więcej odmian i nie mogą to być byle jakie odmiany (czasy kwitnienia muszą być zgodne). To najtrudniejsza część uprawy migdałowców na plon orzechów. Posadź swoje drzewa migdałowe w odległości od 15 do 25 stóp od siebie.
Sprytnym sposobem na uniknięcie konieczności sadzenia różnych odmian w celu zapylania jest wybór jednego z typów samopłodnych. Na przykład „Garden Prince” to samopylne drzewo migdałowe, które osiąga wysokość od 10 do 12 stóp; jest jednak odporny na zimno tylko do strefy 8.
Migdały dają wskazówkę, kiedy są gotowe do zbioru: łupiny zaczynają się rozpadać, odsłaniając znajomą, jasną skorupę. Nie czekaj zbyt długo po tym rozłupaniu, aby zebrać orzechy migdałowe, ponieważ odsłonięta skorupka jest teraz uczciwą zwierzyną zarówno dla ptaków, jak i owadów.
Najłatwiejszym sposobem na usunięcie migdałów z drzewa dla domowego hodowcy jest stukanie gałęzi za pomocą tyczki. Połóż plandekę z wyprzedzeniem, aby złapać spadające migdały, aby ułatwić ich zbieranie.
Po zebraniu migdałów należy je odpowiednio wysuszyć, w przeciwnym razie mogą spleśnieć. Suszenie wymaga kilku kroków:
- Usuń kadłuby.
- Rozłóż orzechy (z nadal skorupkami) cienką warstwą na powierzchni sprzyjającej wysychaniu. Idealną powierzchnią byłby stół, którego blat został zastąpiony parawanem. Przykryj je siatką BirdBlock (kup na Amazon), aby uniemożliwić ptakom ich zabranie. Przykryj je plandeką, gdy spodziewany jest deszcz.
- Jedynym sposobem, aby upewnić się, że proces suszenia zostanie zakończony, jest pobranie próbki „orzechów”. Złam kilka skorupek, aby dowiedzieć się, czy jadalne nasiona są twarde czy gumowate. Jeśli są gumowate, to nie są jeszcze całkowicie wysuszone. Jeśli są twarde, to są gotowe.
- Kiedy ustalisz, że twoje zbiory wystarczająco wyschły, przynieś do domu resztę orzechów, z ich jeszcze skorupkami. Przechowywane w temperaturze pokojowej przetrwają osiem miesięcy.
