Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Żółte fritillary, znane również jako żółte dzwonki, złote dzwonki i żółte dzwonki misyjne, są częścią rodziny liliowatych. Roślina ta pochodzi z zachodnich Stanów Zjednoczonych i Kanady, szczególnie w stanach znanych jako „kraj bydlęcy” (Wyoming, Idaho, Montana, Oregon, Północna Dakota, Nevada i in.).
Te delikatne polne kwiaty zostały zauważone przez członków ekspedycji Lewisa i Clarka w 1806 roku, ze względu na ich tendencję do pokrywania całego obszaru jasnożółtymi kwiatami. Pojawienie się wiszących, przypominających dzwonki kwiatów to uroczy znak, że nareszcie nadeszła wiosna.
Cebula kwiatowa jest jadalna i była powszechnie używana jako źródło pożywienia przez kilka plemion indiańskich. Żarówka była zazwyczaj gotowana lub suszona i mielona na gruby mączka i przechowywana na zimę. Cebule są również zjadane przez niedźwiedzie i gryzonie, podczas gdy jelenie i inne pasące się zwierzęta jedzą liście i strąki nasion.
Nazwa „fritillaria” pochodzi z łaciny i oznacza „kostkę do gry”, co nawiązuje do delikatnego wzoru szachownicy widocznego na płatkach kwiatów tych gatunków.
Fritillaria pudica jest dalekim kuzynem znacznie większej korony cesarskiej. Te zwisające kwiaty w kształcie dzwonu rozpoczynają okres kwitnienia od jasnożółtego, a następnie zmieniają kolor na matowy, czerwonawo-pomarańczowy, a czasem fioletowy.
Gdy kwiaty opadną, reszta rośliny, składająca się z pojedynczej łodygi i kilku smukłych liści, więdnie i znika do następnej wiosny. Są jednymi z pierwszych kwiatów, które kwitną wiosną, a następnie przechodzą w stan uśpienia wraz z nadejściem lata.
Żółte fritillary to zazwyczaj kwiaty, którymi można się cieszyć w ich naturalnym środowisku, ponieważ nie są sprzedawane komercyjnie w Ameryce Północnej.
| Nazwa naukowa | Fritillaria pudica |
| Nazwa zwyczajowa | Żółty fritillary, żółte dzwonki |
| Rodzaj rośliny | Bylina |
| Dojrzały rozmiar | 6-8 cali |
| Ekspozycja na słońce | Pełne słońce do półcienia |
| Typ gleby | Lekki, piaszczysty, gliniasty |
| pH gleby | Kwaśny do obojętnego; tolerancja gleby |
| Czas kwitnienia | Wczesna wiosna |
| Kolor kwiatów | Żółty, czerwonawy pomarańczowy |
| Strefy twardości | 3 do 7 USD |
| Obszary rodzime | Kanada, zachodnie USA |
| Toksyczność | Nietoksyczny |
Warunki uprawy żółtej fritillary
Obecnie w Stanach Zjednoczonych nie jest możliwe łatwe nabycie żółtych cebulek fritillary. Będąc rodzimą rośliną, żółta fritillary chętnie rozwija się w obszarach naturalizacji. Jeśli szczególnie zależy Ci na wprowadzeniu tego kwiatu do swojego ogrodu, możesz zapytać o to renomowaną, specjalistyczną szkółkę dzikich kwiatów.
Ten kwiat preferuje suchą, piaszczystą, kamienistą glebę i częściowy cień słoneczny lub nakrapiany. Dobrze radzi sobie z warunkami wilgoci w swoim normalnym regionie siedliskowym, z których większość ma zwykle suchą glebę skalistą, ale przyzwoitą ilość opadów.
Problemy z Transpanting Yellow Fritillary
Jak wielu ogrodników odkryło, próba przeszczepienia rodzimych bylin lub jednorocznych nie tylko zakłóca ich siedlisko, ale może nie przynieść pożądanych rezultatów pod względem pomyślnego przesadzania. Dlatego żółte rośliny fritillary najlepiej smakuje w ich rodzimych siedliskach.
Przesadzanie tych kwiatów zwykle kończy się niepowodzeniem, ponieważ nie rozwijają się one poza swoim naturalnym zasięgiem. Założenie ich gdzie indziej wymagałoby przeniesienia kolonii cebul. Często pomijają również rok kwitnienia, więc prawidłowa naturalizacja zajęłaby co najmniej dwa lata, zakładając, że spełnione są inne warunki wzrostu.
W bardziej skomplikowanym mikroklimacie ogrodu przydomowego żółte fritillary byłyby podatne na wiele szkodników, w tym susły, wiewiórki, ślimaki i ślimaki, z których żaden nie przeszkadza im w ich ukochanych miejscach bylicy. Przebywanie w pobliżu innych nierodzimych roślin ogrodowych może również powodować problemy, głównie ze względu na możliwość występowania grzybów, pleśni lub innych chorób, które wcześniej nie występowały w siedlisku fritillary.
Chociaż istnieje wiele dobrych powodów, aby chcieć sadzić rodzime rośliny w przydomowym ogrodzie (w tym przyciąganie rodzimych zapylaczy i dzikich zwierząt), w niektórych przypadkach tym czasami delikatnym roślinom trudno jest dokonać tego przejścia. Generalnie lepiej zostawić je tam, gdzie są.
Docenianie żółtej fritillary na wolności
Ponieważ nie jest wskazane ani praktyczne uprawianie tej rodzimej żarówki w przydomowym ogrodzie, jednym z najlepszych sposobów na docenienie jej delikatnego piękna jest odwiedzenie jej rodzimych obszarów wczesną wiosną, kiedy kwitnie.
Można go zobaczyć w parkach narodowych i terenach chronionych w północnej Kalifornii, Wyoming, Oregonie, Nevadzie, Utah, Waszyngtonie, północno-zachodnim Kolorado, Idaho, Północnej Dakocie oraz w kanadyjskich prowincjach Kolumbii Brytyjskiej i Alberty.
