Jesion czarny jest drzewem średniej wielkości o ograniczonej wartości ozdobnej, ale jako drzewo rodzime ma szeroką wartość przyrodniczą i jest bardzo przystosowany do wilgotnych miejsc i wilgotnych miejsc.
Jest to smukłe drzewo – jedno z najsmuklejszych drzew występujących w lasach Ameryki Północnej – z wąskim pniem, który rzadko osiąga średnicę większą niż pół metra. Czarny jesion jest często pochylony lub wygięty. Szara, spękana kora łuszczy się wraz z wiekiem drzewa. To długowieczne drzewo, które może mieć 150, a w niektórych przypadkach nawet 250 lat. Jesion czarny ma męskie i żeńskie drzewa i wytwarza małe uskrzydlone nasiona w wiszących skupiskach zwanych samarą, które dojrzewają we wrześniu i mogą pozostać na drzewie do późnej jesieni.
Nasiona żywią się ptaki łowne i ptaki śpiewające, takie jak kaczki leśne, dzikie indyki i kardynałowie, a także ssaki, w tym niedźwiedzie czarne, lisy i wiewiórki. Bobry lubią jeść korę i drewno. Nietoperze używają go jako kryjówki macierzyńskiej, w której mają swoje młode. Jesiony czarne służą również jako schronienie dla żab drzewnych, żab drzewnych i wiosennych podglądaczy. I nie jest to wartość przyrodnicza ceniona przez ogrodników domowych: Jelenie lubią chrupać młode gałęzie.
Kiedy w ubiegłym stuleciu w Ameryce Północnej zlikwidowano większość wiązów, jesiony były szeroko sadzone w lasach, aby je zastąpić. Jednak od 2002 roku jesiony mają swoje własne śmiertelne zagrożenie, szmaragdowy świder jesionowy, szkodnik pochodzący z Azji, który zabił setki milionów jesionów w Ameryce Północnej.
Ostrzeżenie
W wielu stanach obowiązuje kwarantanna szmaragdowego popiołu (EAB), która obejmuje materiał szkółkarski jesionu. Dowiedz się o stanach i hrabstwach dotyczących ograniczeń kwarantanny przed zakupem i zasadzeniem jesionu, jesionu czarnego lub innych.
| Nazwa botaniczna | Fraxinus nigra |
| Nazwa zwyczajowa | Czarny popiół |
| Rodzaj rośliny | Drzewo liściaste |
| Dojrzały rozmiar | Wysokość od 40 do 60 stóp, szerokość od 15 do 30 stóp |
| Ekspozycja na słońce | Pełne słońce |
| Typ gleby | Możliwość dostosowania do szerokiej gamy gleb |
| pH gleby | 4,4 do 8,2 |
| Czas kwitnienia | Od maja do czerwca |
| Kolor kwiatów | Zielonkawożółte |
| Strefy twardości | 3-9 |
| Obszar ojczysty | Wschodnie Stany Zjednoczone i Kanada |
Jak uprawiać czarny popiół?
Nawet jeśli sadzenie jesionów jest dozwolone w Twoim miejscu zamieszkania, bądź przygotowany na najgorszy scenariusz – że Szmaragdowa Wiertnica Jesionowa dotrze do Twojej okolicy w ciągu najbliższych kilku lat i stracisz drzewo.
Jesion czarny rośnie średnio lub szybko, a drewno nie jest tak gęste i mocne jak jesion biały. Sprawia to, że jest bardziej podatny na zdmuchnięcie lub uszkodzenie podczas silnej burzy, co jest czynnikiem, który należy wziąć pod uwagę przy wyborze lokalizacji.
Lekki
Czarny jesion potrzebuje pełnego słońca. Podczas gdy młode drzewo może być dobrze w półcieniu, im starsze drzewo, tym gorzej toleruje cień.
Gleba
Drzewo naturalnie rośnie w wilgotnych lub mokrych miejscach, więc dobrze radzi sobie w każdej głębokiej glebie zawierającej glinę, glinę piaszczystą, kombinację gliny glinianej lub torf zatrzymujący wilgoć. Toleruje kwaśne gleby.
woda
Popiół czarny nie toleruje suszy. Potrzebuje miejsca o dużej wilgotności, ale bez stojącej wody. Idealna jest lokalizacja w pobliżu strumienia lub potoku, w którym woda się porusza i jest napowietrzona. Drzewo można nawet posadzić w miejscu zalewanym wodą przez okres do dwóch miesięcy w okresie wegetacji.
Temperatura i wilgotność
Jesion czarny jest bardzo wytrzymałym drzewem, ale ze względu na charakter drewna jest bardzo podatny na uszkodzenia przez lód. Wilgotność nie ma żadnych znanych negatywnych skutków.
Nawóz
Jeśli gleba nie jest naturalnie żyzna i żyzna, uzupełnij ją dużą ilością materii organicznej.
Odmiany czarnego popiołu
Fraxinus nigra "Fallgold" to wąska, wyprostowana odmiana, która rośnie tylko do około 30 stóp wysokości. Jej niewielkie rozmiary, schludny wygląd – to męskie drzewo bez pestek – i atrakcyjne ciemnożółte jesienne liście sprawiają, że jest to dobry wybór dla ogrodników domowych.
Odmiana ta jest jeszcze bardziej wytrzymała niż gatunek i można ją sadzić w strefie 2b.
Powszechne szkodniki/choroby
Powszechnymi chorobami jesionów są zażółcenie jesionu, więdnięcie jesionu i antraknoza jesionu. Najpoważniejszym zagrożeniem jest jednak świder szmaragdowy (Agrilus planipennis), wspólny akronim: EAB. To chrząszcz z Azji został odkryty w Michigan w 2002 roku. To larwy powodują nieodwracalne szkody; żywią się wewnętrzną korą, więc transport wody i składników odżywczych jest zakłócony, a drzewo obumiera. Szmaragdowa świdra jesionowa zabiła już setki milionów jesionów w Ameryce Północnej. Obecnie występuje w 35 stanach USA oraz w kanadyjskich prowincjach Ontario, Quebec, Nowy Brunszwik, Nowa Szkocja i Manitoba.
