Różne gatunki Rhipsalis rodzaj kaktusów należy do większej rodziny Rhipsalideae, która obejmuje trzy inne rodzaje. Są one nieco inne niż większość kaktusów, ponieważ nie mają kolców, dobrze radzą sobie bez bezpośredniego słońca i potrzebują sporej ilości wody. Te drapowane, kaskadowe kaktusy mają długie, cienkie, splecione łodygi, co jest niezwykłą cechą wśród kaktusów.
Co więcej, większość tych gatunków to głównie rośliny litofityczne (rosnące na skałach) lub epifityczne (rosnące na drzewach), a nie rośliny lądowe, które rosną w glebie. Jednakże, gdy są uprawiane jako rośliny doniczkowe, zwykle są uprawiane w pomieszczeniu w mieszance doniczkowej kaktusów jako rośliny wiszące lub drapowane. Rzadko uprawia się je jako rośliny ogrodowe, choć doniczkowe Rhipsalis można go przenieść na zewnątrz latem na taras lub taras, który jest poza bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.
Rośliny w Rhispalis rodzaj obejmuje kilka gatunków, które są powszechnymi roślinami doniczkowymi, ale dla wielu osób jeden gatunek, R. baccifera (kaktus jemioła) to jedyny gatunek, jaki kiedykolwiek spotkają. Ten pojedynczy gatunek jest niezwykły, ponieważ jest jedynym członkiem Rhipsalis rodzaj, który rośnie również w tropikalnej Afryce – pozostałe gatunki pochodzą z Ameryki Południowej. Niektórzy botanicy przypuszczają, że nasiona kaktusa jemioły zostały pierwotnie przesadzone przez Atlantyk przez ptaki wędrowne.
Rhipsalis kaktusy są dość wolno rosnącymi gatunkami, co jest szczęśliwe, ponieważ niektóre okazy mogą dorastać do 20 stóp po wielu latach.
| Nazwa botaniczna | Rhipsalis spp. |
| Nazwa zwyczajowa | Kaktus jemioły |
| Rodzaj rośliny | kaktusy lltofityczne lub epifityczne |
| Dojrzały rozmiar | 1-20 stóp (w zależności od gatunku i wieku rośliny) |
| Ekspozycja na słońce | Częściowy cień do pełnego cienia |
| Typ gleby | Porowata kaktusowa mieszanka doniczkowa z materią organiczną organic |
| pH gleby | 5,0 do 6,5 (kwaśny) |
| Czas kwitnienia | Przez cały rok przy uprawie w idealnych warunkach; różni się w zależności od gatunku. |
| Kolor kwiatów | Biały lub kremowy żółty |
| Strefy twardości | 9-11 (USDA) |
| Obszar ojczysty | Ameryka Południowa, tropikalna, Afryka |
| Toksyczność | Nietoksyczny |
Pielęgnacja kaktusa Rhipsalis
Podobnie jak w przypadku wszystkich roślin tropikalnych, najważniejsze jest naśladowanie warunków, w których rosną naturalnie Rhipsalis kaktusy kwitną. Konieczne jest zachowanie równowagi między elementami – potrzebują jasnego światła (ale nie za dużo bezpośredniego światła słonecznego) i wody, aby się zrównoważyć, i potrzebują dobrze napowietrzonego obszaru, który również nie wysusza ich aż do uszkodzenia.
Jeśli doprowadzisz do perfekcji ekspozycję na światło i harmonogram podlewania, są to bardzo łatwe w uprawie rośliny i będą się rozwijać przez wiele, wiele lat.
Lekki
Rhipsalis to rośliny, które są rodzime dla poziomu podszytu pod wysokimi drzewami dżungli. W związku z tym wymagają dużej ilości jasnego, przefiltrowanego światła, ale nie powinny płonąć w jasnym, bezpośrednim świetle południowego lub popołudniowego słońca. Poranne słońce jest idealne. Zwracaj uwagę na blade liście, co może oznaczać, że roślina potrzebuje więcej światła.
Gleba
Typowa mieszanka doniczkowa do kaktusów powinna wystarczyć na Rhipsalis kaktus, najlepiej taki, który zawiera trochę materiału organicznego. Mogą również dobrze radzić sobie ze standardową mieszanką doniczkową zmieszaną z równymi częściami piasku. Jako rośliny epifityczne w ich naturalnym środowisku, Rhispalis kaktusy nie wymagają dużej ilości gleby – wystarczy, aby płytkie korzenie mogły zakotwiczyć roślinę.
woda
Utrzymuj te rośliny wilgotne, ale nie pozwól im siedzieć w stojącej wodzie. Opadające liście mogą oznaczać, że roślina jest podlewana.
Temperatura i wilgotność
Rośliny te lubią ciepłe tropikalne temperatury powyżej 50 stopni Fahrenheita. Rhipsalis rośliny nie tolerują mrozu i lubią znacznie więcej wilgoci niż typowy kaktus pustynny. Podczas suchych miesięcy zimy niektórzy hodowcy lubią zapewniać dodatkową wilgotność za pomocą nawilżacza pokojowego.
Nawóz
Karmić regularnie zrównoważonym, rozcieńczonym nawozem, takim jak 20-20-20, aby uzyskać najlepsze wyniki i zwiększyć ich karmienie, jeśli kwitnienie jest niewystarczające. Karmienie co dwa tygodnie to normalna rutyna.
Odmiany Rhipsalis
Cztery rodzaje w Rhipsalideae plemię są Hatiora, Lepismium, Rhipsalis, i Szlumbergera.
Najbardziej znanym rodzajem jest Rhipsalis, składa się z ponad 40 gatunków cenionych za cienkie, przeplatające się łodygi. Większość z tych gatunków to niejasne tropikalne kaktusy, które występują tylko w lasach deszczowych i nigdy nie występują w uprawach domowych. Ale niektóre popularne gatunki Rhispalis często uprawiane jako rośliny doniczkowe to:
- Rhipsalis baccifera (kaktus jemioła lub kaktus spaghetti) charakteryzuje się długimi, nitkowatymi łodygami i kremowobiałymi kwiatami, które ustępują miejsca owocom przypominającym jemiołę. Ta roślina tworzy wiszące skupiska, które zwykle mają długość 3 stóp lub więcej, gdy są dojrzałe. To zdecydowanie najczęściej uprawiane kaktusy w tym rodzaju.
- R. cereuscula (kaktus koralowy) to krzewiasta lub krzaczasta roślina z gałązkami o długości do 2 stóp. Wiele długich cylindrycznych łodyg wyrasta z końców długich, smukłych gałęzi, które tworzą wiszące grona i kwitną małymi, kremowo-białymi kwiatami.
- R. clevat ma obwisły pokrój z wieloma gałęziami i białymi kwiatami w kształcie dzwonu. To dobra roślina wisząca.
- R. pirocarpa to kolejny tropikalny epifityk z Brazylii. Ma długie, owłosione cylindryczne łodygi i pachnące białe kwiaty o średnicy około 3/4. Pędy mają czerwonawo-fioletowe brzegi, dzięki czemu jest to bardzo atrakcyjny gatunek.
- R. pachyptera to roślina na wpół wyprostowana, która opada z mocnymi łodygami, które są spłaszczone w sposób przypominający eliptyczne liście ze stawami. Te „liście” mają skórzaną konsystencję i kolor od bladego do głębokiego zielonego, czasami z czerwonawym odcieniem. Jest to bardzo atrakcyjna roślina o kremowożółtych kwiatach.
Sadzenie i przesadzanie Kaktus Rhipsalis
Kaktusy Rhipsalis najlepiej sadzić przy użyciu standardowej mieszanki do cięcia kaktusów, najlepiej z dodatkiem dodatkowego materiału organicznego, takiego jak mech torfowy. Jako rośliny epifityczne, korzenie są dość płytkie i służą głównie do zakotwiczenia rośliny. W związku z tym pojemniki mogą być dość małe i płytsze niż w przypadku rośliny doniczkowej. Niektórzy hodowcy twierdzą, że doniczki z terakoty, ponieważ „oddychają”, pomogą zapobiec gniciu korzeni tych roślin.
Nie jest złym pomysłem przesadzanie tych kaktusów co roku, aby upewnić się, że ich podłoże pozostaje świeże, a także, że ich drenaż pozostaje dobry. Aby przesadzić kaktusa, upewnij się i użyj rękawic, aby nie uszkodzić rąk i podnieś roślinę w całości, a następnie przesadź ją w większym pojemniku i zasyp doniczkę ziemią.
Rozmnażanie kaktusa Rhipsalis
Kaktusy te można rozmnażać przez podział, w którym kawałek rośliny oddziela się i przesadza w ciepłej, wilgotnej glebie. Od wiosny do lata najlepszy czas na rozmnażanie tych roślin.
Weź sadzonki o długości od 3 do 6 cali ze zdrowych łodyg. Pozostawić rany do wyschnięcia przez kilka dni, a następnie posadzić sadzonki w doniczce wypełnionej kaktusową mieszanką doniczkową. Umieść sadzonki w gronie na środku doniczki. Umieść doniczkę w jasnym, ale nie nasłonecznionym miejscu, w miejscu o temperaturze od 70 do 75 stopni Fahrenheita.
Połóż na doniczce dużą przezroczystą plastikową torebkę, aby utrzymać wilgoć i utrzymuj glebę w stanie wilgotnym, ale nie nasiąkniętym. Raz dziennie wyjmij worek na kilka minut, aby zapewnić wentylację. W ciągu trzech do czterech tygodni sadzonki powinny ukorzenić się, a plastik można trwale usunąć i kontynuować hodowlę rośliny jako nowego okazu.
Rhipalis kaktusy można również rozmnażać, zbierając drobne nasiona z owoców i przesadzając je, ale jest to skomplikowany, czasochłonny proces, który nie jest tak naprawdę konieczny, biorąc pod uwagę łatwość, z jaką sadzonki się zapuszczają.
Powszechne szkodniki/choroby
Wypatruj pospolitych szkodników, takich jak łusek łuskowy i przędziorków, które, jeśli porażenie jest niewielkie, można usunąć wilgotną szmatką. Większe infekcje mogą jednak wymagać użycia ekologicznego pestycydu. Innym powszechnym problemem są wełnowce, o czym świadczą małe, przypominające pajęczyny struktury na liściach. Najlepszym sposobem leczenia wełnowców jest pestycyd ogólnoustrojowy.
Uważaj na przebarwienia na ich liściach, ciemne plamy lub opadające liście, które mogą oznaczać problemy z gniciem korzeni.
