Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Jeśli kiedykolwiek widziałeś drzewo o wielu pniach pokryte ładnymi różowymi kwiatami (ale nie liśćmi) zimą, prawdopodobnie spotkałeś krzew wschodniego pąka czerwonego. Jest to jedno z pierwszych drzew kwitnących każdego roku. Gatunek ma tendencję do krótkiego życia (średnio do 20 lat) z powodu chorób, ataków szkodników i innych czynników środowiskowych. Pomimo tej wady wiele osób uważa, że piękno tego drzewa sprawia, że warto je sadzić.
Naukowa nazwa tego drzewa to Cercis canadensis. Dzieli miejsce w Fabaceae (groszek) z innymi gatunkami, takimi jak drzewo kawowe Kentucky, dzwonki (Akacja spp.), drzewo puszyste (Albizia julibrissin) i glicynia (Wisteria sinensis). Redbud wschodni to powszechna nazwa rodzaju. Można go nazwać po prostu „czerwonym pąkiem”, ale istnieją inne gatunki, które używają tej nazwy. Niektórzy nazywają je również drzewem Judasza, choć ta nazwa jest trafniej stosowana do Cercis siliquastrum.
Drzewo wschodniego pąka czerwonego osiąga wysokość od 20 do 30 stóp i szerokość od 25 do 35 stóp. Przybiera kształt wazonu i ma skłonność do wyrastania wielu pni. Liście mają kształt serca (sercowaty) i mają około 3 do 5 cali średnicy. Są zielone przez większość sezonu wegetacyjnego, a jesienią przebarwiają się na żółto-zielone. Kwiaty przypominające groszek są charakterystyczne dla Fabaceae rodziny i pojawiają się późną zimą lub wczesną wiosną, jeszcze zanim pąki liści zaczną się rozwijać. Większość drzew czerwonych pączków ma różowe kwiaty, a niektóre odmiany mają białe kwiaty. Owoc drzewa jest podobny do owoców jego krewnych. Kwiaty ustępują miejsca zielonym strąkom wypełnionym czarnymi nasionami. W miarę upływu lata strąki brązowieją i wysychają.
Drzewa Redbud sadzi się zazwyczaj wiosną. Mają umiarkowane tempo wzrostu; w sprzyjających warunkach spodziewaj się, że twój urośnie około 7 do 10 stóp w ciągu pierwszych pięciu lub sześciu lat.
| Nazwa botaniczna | Cercis canadensis |
| Nazwa zwyczajowa | Szkarłat wschodni, pąk amerykański, drzewo Judasza amerykańskiego |
| Rodzaj rośliny | Drzewo liściaste |
| Dojrzały rozmiar | Wysokość od 20 do 30 stóp, szerokość od 30 do 35 stóp |
| Ekspozycja na słońce | Pełne słońce, półcień |
| Typ gleby | Dobrze osuszone |
| pH gleby | Neutralny do lekko zasadowego (6,6 do 7,8) |
| Czas kwitnienia | Wiosna |
| Kolor kwiatów | Różowy |
| Strefy twardości | 4 do 8 (USDA) |
| Obszar ojczysty | Ameryka północna |
| Toksyczność | Nietoksyczny |
Wschodnia opieka nad Redbud
Pąk wschodni może z powodzeniem rosnąć w strefach od 4 do 8. Pochodzi z środkowo-zachodnich i wschodnich Stanów Zjednoczonych. Uważa się, że jest to drzewo odporne na suszę po odpowiednim okresie zakładania od roku do dwóch lat. To jedna z tych roślin, która nie lubi być przesadzana, dlatego ostrożnie wybierz jej lokalizację i nie ruszaj jej. Jego gałęzie są podatne na złamania, więc staraj się je sadzić z dala od silnych wiatrów, jeśli to możliwe. Przycinaj drzewko czerwonego pąka zimą, zanim zacznie się kwitnienie. Przycinanie należy rozpocząć, gdy roślina jest młoda, aby stworzyć silną strukturę i w razie potrzeby kontrolować wiele pni.
Czerwone pączki wschodnie przyciągają kolibry i motyle. Można je sadzić w pobliżu czarnego orzecha włoskiego, jeśli zdarzy ci się go mieć na swojej posesji. Czerwony pączek może tolerować allelopatyczną naturę orzecha czarnego, a także jego toksynę juglonową.
Lekki
Czerwone pąki wschodnie dobrze rosną w pełnym słońcu, by rozstąpić się w cieniu. Pełne słońce zazwyczaj sprzyja optymalnemu kwitnieniu, ale w gorącym klimacie zaleca się zapewnienie cienia.
Gleba
To drzewo nie jest wybredne pod względem rodzaju gleby i toleruje gleby piaszczyste i gliniaste o różnych poziomach pH. Gleba powinna być stale wilgotna i nie musi być zbyt żyzna; umiarkowana płodność jest w porządku. Co najważniejsze, gleba musi dobrze przesiąkać.
woda
Czerwone pąki wschodnie zazwyczaj wymagają podlewania raz w tygodniu, gdy gleba jest sucha na głębokości od 2 do 3 cali. Być może będziesz musiał częściej podlewać podczas suchych okresów.
Nawóz
Jak w przypadku wielu Fabaceae gatunek, to drzewo może wykorzystać azot z powietrza w procesie zwanym wiązaniem azotu. O ile objawy i testy nie wskazują inaczej, nie powinno się go nawozić.
Wschodnie odmiany Redbud
Alba: Forma naturalnie występująca o białych kwiatach; mniejsze niż drzewo gatunkowe, osiągające około 15 do 25 stóp wysokości
'Asem kier': Kompaktowa odmiana, która rośnie tylko na 12 stóp i ma jasnoróżowe kwiaty
„Leśny bratek”: Liście bogato purpurowe, brązowiejące w upalne dni; różowofioletowe kwiaty pojawiają się stosunkowo późno
„Różowe pompony”: Kwiaty pełne ciemnoróżowe; liście błyszczące; brak strąków nasiennych ze względu na sterylność
'Stado kuropatw': Odmiana płacząca, tworzy kształt parasola i rośnie od 5 do 6 stóp wysokości i od 6 do 8 stóp szerokości; liście żółkną jesienią
Powszechne szkodniki i choroby
Pączek róży może rozwinąć następujące choroby:
- Antraknoza (plamy na liściach): Kontrola za pomocą ciekłego miedzi w sprayu grzybobójczym.
- Raka Botryosphaeria i zamieranie (Botryosphaeria ribis): Kontroluj, przycinając od 3 do 4 cali poniżej każdego raka (odkaż narzędzie między cięciami) i stosując spray grzybobójczy.
- Verticillium więdnie (Verticillium albo-atrum i V. dalia): Kontrola poprzez ostrożne przycinanie (w tym odkażanie sprzętu do przycinania), głębokie podlewanie i prawidłowe nawożenie.
Kwiaty Rosebud przyciągają te szkodniki:
- Jeleń
- chrząszcz japoński (Popillia japonica)
- Skoczek (Tortricidae)
- wełnowiec
- Skoczek ziemniaczany (Empoasca fabae)
- Królik
- Teczka na liście Redbud (Faszysta cercerisella)
- śliwka
- Skoczek dwuznaczny (Enchenopa binotata)
- żółtobrzuchy (Sphyrapicus varius)
Możesz podjąć kroki, aby zapobiec przedostawaniu się tych szkodników do Twojego ogrodu, takie jak bariery, które zatrzymują duże i małe zwierzęta oraz naturalne środki odstraszające owady, aby trzymać stworki z dala.
